ZZIT Herbapol Lublin S.A.

Trzeba Wiedzieć





Nadużywanie prawa

Data : 16.10.2012

Jeśli pracodawca tworzy stanowisko pracy dla jednego pracownika, a po kilku miesiącach je likwiduje i zwalnia pracownika pod pretekstem nieprzydatności, to nadużywa prawa - orzekł w poniedziałek Sąd Najwyższy Sprawa rozpatrywana przez Sąd Najwyższy dotyczyła pozwu o odszkodowanie, jaki wytoczył przeciwko Rządowemu Centrum Legislacji (RCL) jeden z pracowników. Mężczyzna został zatrudniony najpierw jako starszy legislator, następnie awansował na stanowisko głównego legislatora, później został naczelnikiem wydziału. Z tego stanowiska udzielono mu urlopu bezpłatnego w związku z powołaniem na stanowisko dyrektora Biura Prawno-Organizacyjnego, a potem Biura Prawnego. Po odwołaniu ze stanowiska dyrektora legislator zgłosił powrót na dotychczasowe stanowisko pracy po urlopie bezpłatnym, ale zaproponowano mu zatrudnienie na innym stanowisku - radcy prawnego. Jednak takiego stanowiska regulamin RCL nie przewidywał. Mimo to pracownik wyraził zgodę na zmianę warunków zatrudnienia i wykonywał obowiązki radcy prawnego przez dwa i pół miesiąca. Po tym okresie mężczyzna otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę RCL podało likwidację samodzielnego stanowiska pracy radcy prawnego. Argumentowało to tym, że przeprowadzona przez prezesa tej instytucji analiza czynności wykonywanych przez radcę wykazała brak przydatności i celowości utrzymywania tego stanowiska w strukturze organizacyjnej RCL. Tym samym - jak twierdził pracodawca - nie jest ani konieczne, ani zasadne dalsze utrzymywanie w strukturze RCL stanowiska pracy w sytuacji, w której wykonywane w jego ramach nieliczne czynności mogą być świadczone przez innych pracowników mających również tytuł radcy prawnego. Były radca odwołał się od tej decyzji do sądu, twierdząc, że wypowiedzenie było nieuzasadnione i zażądał w pozwie ponad 33 tys. zł tytułem odszkodowania. Sąd I instancji uwzględnił jego powództwo i zasądził odszkodowanie. Sąd II instancji oddalił apelację RCL. Orzeczenie to podtrzymał ostatecznie Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyraźnie stwierdził, że pracodawca przy wypowiadaniu powodowi umowy o pracę nadużył swojego prawa i naruszył zasady współżycia społecznego. W stosunkach prawnych z zakresu prawa pracy szczególne znaczenie ma bowiem zobowiązanie stron stosunku pracy do respektowania zasady wzajemnego zaufania, która nakazuje wzajemna lojalność stron. Sąd wskazał, że naruszenie tej zasady zaistniało już w momencie zaproponowania powodowi stanowiska radcy prawnego. Prezes RCL wiedział bowiem, że takiego stanowiska nie było w strukturze urzędu, że stanowisko to podlega jedynie bezpośrednio prezesowi i jedynie on może stanowisko to utworzyć i zlikwidować.

Przesunięcie Pracownika do innej pracy

Data : 07.03.2012

Zgodnie z art. 42 par. 4 k.p. pracodawca może w przypadkach uzasadnionych potrzebami zakładu pracy powierzyć pracownikowi wykonywanie innej pracy niż określona w umowie bez obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Termin wskazany w art. 42 par. 4 k.p., stanowi maksymalną granicę czasu, na jaki można powierzyć pracownikowi wykonywanie innej pracy. Przesunięcie pracownika może być jednorazowe i trwać maksymalnie 3 miesiące w roku kalendarzowym lub następować kilkakrotnie w ciągu tego roku. W sytuacji, gdy pracodawca kilkakrotnie w ciągu roku zmienia pracownikowi rodzaj pracy, jednak suma okresów wykonywania innej pracy, nie może również przekraczać 3 miesięcy w roku kalendarzowym. Jeżeli przeniesienie pracownika następuje na przełomie roku kalendarzowego, to trzymiesięczny okres liczony jest odrębnie dla każdego roku, co w praktyce oznacza, że pracodawca ma prawo przesunąć pracownika do innej pracy nawet na pół roku Po upływie okresu powierzenia innej pracy pracownik wraca na dotychczasowe stanowisko i pracodawca bez wypowiedzenia zmieniającego nie może mu na stałe powierzyć innej prac.

Czy związek musi występować o zgodę pracownika na prowadzenie jego spraw ?

Data : 15.09.2011

W sprawach z zakresu prawa pracy związek zawodowy nie może wytoczyć powódstwa na rzecz przcownika ani wstąpić do postępowania bez jego zgody. Jednak członkowstwo w związku zawodowym lub podjęcie sie przez ten związek obrony praw i interesów pracownika na jego wniosek oznacza zgodę pracownika, chyba że sprzeciwi się on czynnościom procesowym związku zawodowego ( uchwała Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2010r., II PZP 6/10 ) Wnioski: Dopiero wyraźny sprzeciw pracownika może spowodować wycofanie sie związku zawodowego z ochrony praw pracowniczych. Związki mają więc prawo i obowiązek ochrony interesów swoich członków bez koniecznosci każdorazowego uzyskiwania zgody na prowadzenie konkretnej sprawy.

Na jakich zasadach ponosi odpowiedzialność pracodawca tolerujący mobbing ?

Data : 29.09.2011

Odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych ponosi nie tylko pracownik- sprawca tych naruszeń, ale i pracodawca, który je tolerował. Pracodawca odpowiada wówczas za cudze czyny na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym( wyrok Sadu Najwyższego z 2 lutego 2011 r.,II PK 189/10 ) Wnioski: Tolerowanie przez pracodawcę nagannych zachowań przez jednych pracowników wobec drugich jest prawnie niedopuszczalne. Pracodawca odpowiada bowiem za wszystkich zatrudnionych, a zachowania naruszające dobra osobiste pracowników - także tych którzy nie są osobami zarządzającymi - powinny być bezwzględnie eliminowane. Bierność pracodawcy wobec negatywnych zjawisk w zakładzie pracy skutkuje faktycznie jego odpowiedzialnością za krzywdę wyrządzoną pracownikowi. Tym samym odpowiedzialność za naruszenie godności osobistej i krzywda jako efekt mobbingu będzie dotyczyć nie tylko sprawcy, ale i pracodawcy. W razie wyrządzenia przez pracownika szkody innemu pracownikowi z winy umyślnej pracownik - sprawca odpowiada wobec poszkodowanego za naprawienie szkody na zasadach ogólnych- jednak niezależnie od odpowiedzialności pracodawcy.